BİREYSELLİK VE KOLLEKTİVİZM ÜZERİNE

Demin bir yazı okudum, üç ölüm üç nokta diye, belki denk gelmişsinizdir. Yazının sonunda, hayata tutunmak için bireysel değil kollektif olarak anlamlar yaratmalıyız diyor. Hayatı tekil olarak sevmek üretmeye eğlenmeye çalışmak değil, birlikte bir anlam yaratmaktan bahsediyor. Çok cici bir cümle gibi görünüyor ama bence öyle değil. Kollektivizme inancım kalmadı benim (özellikle de bire bir yaşadığım gezi sürecinden sonra) Kollektivizm kendi yapmaya üşendiği yapamadığı şeyi, onların da yapmayacağını bilerek başkalarından bekleme, karar verememe ve harekete geçememe hali gibi geliyor bana. Ne varsa bireyde var. Birlikten kuvvet doğmuyor bence. Birbirinin kopyası fikirler asıl fikri değersizleştiriyor hatta. “Nasılsa biri yapar ben yapmasam da olur” tam olarak kollektivizmden doğmuş bir kafa bana göre. Bir şeyin doğru yapıldığından emin olmak için kendin yapacaksın. Dolayısıyla şu hayata tutunmak için birilerinin kollektif bir anlam yaratmasını beklemek gerçekçi değil. Herkes kendi içinde mutlu huzurlu olsa dünya nasıl bir yer olurdu bir düşünün.