Son senelerde ennn heyecanla beklediğim festival hep chill-out’lar oluyor. Bu sene de 28-29 Mayıs tarihlerini yine iple çekiyordum.

Lifepark gerçekten müthiş bir alan. Kemer’deyken de çok seviyordum Chill-out’u ama asıl bu ormanlık alana taşınınca ‘ennnn’ sevdiğim festival oldu.

Cumartesi hava yağmurlu olacak sanıyorduk ama güneşli hatta gereğinden sıcak hava hoş bir sürpriz yapmış oldu. Cuma günkü yağmurdan arta kalan çamurlar dans ederken bizi yerimize sabitliyordu, hatta dans ettiğimiz yerde gitgide toprakla bütün olduk ama müzik o kadar güzeldi ki kimse bunu sorun bile etmedi.

Festivallerde alana erken gitmeyi sevenlerdenim. Hem yeni müzik keşfi için, hem de o ‘festive’ ruh halini tüm gün yaşamak için. Bir de tabii bolca tanıdık görmek, güneşin, ağaçların, süslemelerin, çimenlerin tadını çıkarmak için ve tabii birbirinden renkli ve güzel standları doya doya gezmek için…

Bu sene Bridgestone geçen senekine göre daha ufak ama yine rengarenk, hippi ve tam festivale yakışan bir alan yaratmış. Bridgestone bir lastik markası, düşününce festival sponsorluğu ne alaka diyor insan ama öyle güzel var oluyorlar ki chill-out’ta her sene, hem de ‘kış lastiğinden yaz lastiğine geçiş’ mottosuyla, gerçekten bu konsepti yaratanları tebrik ediyorum.

Rengarenk örtüler, sürekli köpük balon üfleyen makina, çiçekler… Bir de hippi van vardı ki Tanem, Ece, Hazal, Şahika ben bayıldık ve önünde poz vermelere doyamadık!

En sevdiğim alanlardan bir diğeri de, festival kitapçığına da imza atan Eskişehirli Calling Mag’in alanı. Hamaklar, ışıklar, dergi kapakları ve her zaman güleryüzlü Calling insanları…

Bu sene festivalin bir de kokusu vardı: Koku yaratmayı müzik bestelemeye benzeten Sezi Sander ve Selin Giray’ın festivale özel tasarladığı Solstice, evi 365 gün festival gibi koksun isteyenler için festival süresince satıştaydı! Mis!

Gözüme çarpan diğer detaylar arasında Watsons’ın isteyen herkese ücretsiz güneş kremi sürdüğü, flash tatoo yaptığı ve saç boyadığı standı vardı. Sanırım festivalin en fonksiyonel standıydı!

H&M ise bu sene ağaçlar altında bir silent disco katmıştı Chill-Out’a. Festivalde aşırı işe yarayan giysi satışlarının dışında bir de Bitti Gitti ile yaptıkları çanta baskı atölyesi de baya ilgi gördü.

Gelelim müzik konusuna. la la laaaa!

İlk gün ana sahnede Nilipek dinledim. Ondan sonra Other Stage’e gittim ve bi daha oradan çıkmadım. Hem de 2 gün boyunca. Utanıyor muyum? Hayır. Pişman mıyım? Asla.

Festivalin ennn beklediğim ismi Orta Doğu kökenli Brooklyn’lı ikili Bedouin’di. Bu ara Ny Mix Lab setlerini o kadar çok dinledim ki gerçekten bu festivalde de yerimin yine Other Stage olacağı çok belliydi.

Cumartesi günü kendi deyimleriyle ‘doğunun ağırbaşlı enstrümanlarını, batının ahlaksız elektronik altyapılarıyla çalan’  İstanbullu Nusaibin’in performansıyla ‘evet’ dedik doğru yerdeyiz. Bizim coğrafyamızdan tanıdığımız etnik müziği, darbuka def, saz gibi enstrümanlar ve synth ve drum machine’lerle harmanlayarak tarifi güç bir sound yakalayıp kendilerine hayran bıraktılar.

Sonra Clarian devraldı sahneyi ve tempoyu bi miktar yükseltti. Ama yükseltti dediğime bakmayın, yine upuzun ve uçları sanki gökyüzünde birbirine değen yemyeşil ağaçların altında chill chill salınıyorduk.

Bedouin öncesi heyecanımızı iyice artıran isim efsanevi Bar25’in (ay ne şanslıyım ki ben açıkken gittim) residentlarından Nico Stojan’dı. En son mini performansını kaçırdım diye üzülüyordum, teselli oldum=) Öyle güzel bir set çaldı ki sonra gidip sarılmak istedim kendisine (bu ara öyle bir huyum var, çok iyi setlerden sonra gidip dj’lere sarılıyorum, şimdiye kadar hiç kötü bir tepki almadım). Nico’yu tanımıyorum ama gittim yanına, çok güzeldi dedim, o sırada Bedouin de sahnedeydi ve sanırım kendi de çok mutlu olduğundan 15 dakika kadar sarıldık :) Müzik yapan insanlar gerçekten duygusal oluyorlar.

Canım Nico’ya teşekkür ettim ve sahne önüne geri döndüm (Bu arada Ali Efe Dinç’e de dev teşekkür) Bedouin tek kelimeyle muhteşemdi. Other Stage’in enerjisi, ışıklar, ağaçlar, mükemmel hava, mutlu insanlar ve Bedouin’in 1001 gece masallarını günümüz müziğine uyarlayan leziz sound’uyla birleşince ortaya çıkan güzelliği tarif etmekte zorlanıyorum.

O sırada ana sahnede Temples vardı. Ben onları geçen sene Glastonbury‘de dinlediğim için o kadar da FOMO olmadım :)))) Benim için Tame Impala’nın yedeği gibiler.

Bu ara yine remix’lerini baya dinlediğim Red Axes’in setinin yarısında festivalden çıktık çünkü Anıl o gece Klein’da çalacaktı. Bu arada hemen şu detayı da vereyim: giderken Hacıosman metro üzeri taksi tercih etmiştik(servisler de vardı ama biz 4 kişiyiz nasılsa diye taksiye atladık). Dönüşte adam başı 10 liraya festivalden Taksim’e giden shutt’lara bindik (yani sorunsuz vardık gideceğimiz yere) Anıl Klein’da Chill-out’tan aldığı ilhamla baya iyi çaldı =) Setini yüklesin soundcloud’a paylaşıcam :)

Pazar sabahı kısa bir Kuzguncuk turundan sonra (yıllardır hayalimde olan bir seyahat programının pilot bölümünü istanbul’da çektik ve pazar günü recce yapmaya gittik Kuzguncuk’a) yine erkenden gittik festivale. Dün Other Stage’i o kadar sevmiştik ki bugün de attık kendimizi o sonsuz yeşilliğin içine…

16:00’da, önce Feathered Sun’dan bildiğimiz Jo.Ke gitar çalıp söyleyerek Ketapop setlerine hasta olduğumuz Niju’nun grubu Wide Awake’in tatlı setine yine tatlı bir intro yaptı. Setin sonundaysa Jo.Ke yine mikrofonu alıp seyircilerin arasına inip şarkı söyledi (bu tarz hareketleri seviyor kendisi) Hatta şarkının ortasında sahneye geri dönerken geldi Anıl’a sarıldı ve bizim yanımızda şarkı söyledi:) Sonra sahnede YoKoO’nun set change’i için yine gitarı aldı eline. Ama öncesinde teşekkür etti bize, hem de Türkçe. Ülkenizin içinden geçtiği politik durumun farkındayız, iyi ki buradasınız dedi. Cnım ya gidip Türkçe konuşma hazırlamış. Diyorum iyi müzisyenler çok da duygusal oluyorlar! Benim tüyler diken diken!

All Day I Dream ve Musik Gewinnt Freunde çevrelerinden sevdiğimiz Fransız YoKoO da Bedouin’den sonra heyecanla beklediğim isimlerden biriydi. Aynı esnada Next Stage’de hazır istanbula gelmişken her mekanda çalan Türk müzisyen Oceanvs Orientalis vardı ama daha yeni Cue’da İlhan Erşahin’le çaldıkları setini dinlediğimiz için Other Stage’de kalıp YoKoO dinleyelim diye ikna ettim Anıl’ı. Anıl YoKoO’yu bilmiyormuş. Etnik, ritmik, ayinimsi tatlı bir set çaldı. Bayıldık! Setinden sonra arkada ona da teşekkür ettim ve sarıldım=) Müziğini sevdiğim bu insanların bir de sempatik çıkması beni çok mutlu ediyor.

Ben de Viken Arman’ı bilmiyordum. Anıl ben YoKoO’yu dinledim sen de bunu dinle dedi ve zaten Other Stage bu kadar güzelken nereye gidecektik dedik ve kaldık dinledik tabii ki. Nihan, Cemre, Yağmur, Burak, Berk, Göksu, Clunkmunk, ben ve bir sürü arkadaşımız saatlerce dans ettik.

Mimi Love & The Sorry Entertainer‘ı ikimiz de bilmiyorduk ama deep ve yer yer techno’ya kayan sound’larından Anıl’la birlikte çaldığımız setler için epey ilham aldık diyebilirim. En son da yine Feathered Sun’dan tanıdığımız Raz Ohara vardı. TheField’a ve dOP’a mı baksak dedik ama Other Stage’i bırakabilene aşk olsun…

Sonra yine paşa paşa evimize döndük. Çok güzeldi. Gerçekten çok güzeldi Chill-Out! Allahtan 1 sene değil de birkaç hafta bekleyeceğiz yalnızca, Bodrum’da Bedouin, Acid Pauli, Goldcap, Eduardo Castilo, Oceanvs Orientalis, dOP, Matanza, deniz, kum ve güneş için….  Geçen sene Stavroz, Feathered Sun, Kraak & Smaak,Matias Aguayo vardı ve tadı hala damağımızda! Daha bunun bir de Çeşmesi var! ’27 Ağustos! Save the date!

Chill-Out festivali Türkiye gibi bir ülkede az olsak da bu havaları çok seven bir community’ye armağan eden, 11 yıldır bu hayali  gerçek kılan, şimdiye kadarki festivallerde emeği geçmiş ve hala geçmekte olan herkese binlerce teşekkür <3