veda

Fazla hissetmek çok güzel hem de ne acı
İyiyi de kötüyü de
Heyecan ve kalp kırıklıkları
Birinden birini seçmek olmazdı
Cesurum, kaybetmekten yenilmekten korkmuyorum
Biliyorum aşkla dolduğum kadar kederle yanacağım
Mutluluğun en doruklarını yaşamak için dibin en dibine dalacağım

Şüphem aşkın gerçekliğinden değil sonsuzluğundan
İçimdeyken hissettiğim, bilmem nerede yitirdiğin coşkundan
Aşkın katili kim
Gerçekler mi yoksa korkular mı

Hep hayalini kurduğum şeyler başıma gelirken
Ve her seferinde yine yeniden dolu dizgin sevebilirken
Neden ağlıyorum eski mutlu resimlere bakıp
Belki de yitirdiğim masum heyecanları anıp

Korkmuyorum ve yeniden sevebiliyorum
Bırakabiliyorum kendimi öylesine boşluğa
Süzülmek için kanatlarım var tüyleri aşktan
Ve tarifi güç inançlarımdan

Belki hayatta olduğunu kontrol edercesine elinle nefesini yoklamak gibi
Hala acıyıp acımadığını görmek için
Kanatıyorum kabuk bağlayan yarayı
Ve biliyorum tüm izler yaşanmışlıkların madalyası

Daha güzelim yaralarımla
Saklamak yerine gurur duymak gerek
Ben sevip yitirince kaybetmemişim
Daha çok sevgiye yer açmışım demek

Yaşadığını nefes aldığını bilmek yerine
Bir uzvunu yitirmek gibi aşktan geçmek
Hissizleştirmek, durdurmak için tüm çabalara rağmen
Günlerce ağır ağır kanayacak, sızlayacak ve bitecek

Kendi sonsuzluğunda akıyor zaman başı sonu yok
Bir zamanlar sevişirken saçlarının arasında gezdirdiğim parmaklarım gibi
Senin güçsüzlüğüne, vazgeçişine yeniliyor kalp
Ve kırıldığı yerden tüm anılar sızıyor
Zamanın uçsuz bucaksızlığına
Parçaları tek tek saçılıyor hatıraların senden kalan boşluğa
Durduramıyorum
Boşluğun giderek küçülüyor
Uzayda tüm maddenin toplandığı tek bir nokta Kara delik gibi içine çekiyor zamanı
İçimdeki sonsuzluktan uçsuz bucaksız ihtimallere akıyorum
O da benim gibi cesur olsaydı demek yerine
Sonsuz sonlarımızı aynı anda yaşıyorum
Kırık aynalarda gördüğüm suretler kadar yabancısın artık bana
Bir kere öldüremezsin içimdeki sana aşık beni
Ama içinde bin aşık ölüyor

Kanamayı durdurmasa da ilaç
Neden kanadığımı hatırlamasam yeter
Adını ya da saç rengini hatırlamıyorum artık
Gözlerin hangi renkti, anımsamak imkansız
Parmaklarımda belli belirsiz bir his
Sanki uçları sızlar gibi teninin sıcaklığında
Bir de kokusu kaldı boynunun
Burnumda değil dudaklarımda
Öpüştükçe bulaşıyor başka aşklara
Her şeyin sebebi sen oluyorsun
Senden öncekilerin açtığı yokluğa
Tüm sözleri veriyorsun

Ağladıkça gidiyorsun içimden
Ağlamamaya çalışıyorum, sanma hissizliğimden
Tüm hayallerim gerçek olurken
Seninle yarım kalan sonsuzluklara veda ediyorum

Sanma bir daha seni sevdiğim kadar kimseyi sevmeyeceğim
Üstelik ben senden öncekileri de çok sevmiştim
Tüm heyecan ve hayallerimizle birlikte
Savaşmayı bilen birine kalbimden kalan ne varsa vereceğim

Hoşçakal sevgilim
Başka bedenlere emanet de olsa
Seni kalbim attıkça seveceğim

16 Ocak 2017
Tulum dönüşü, Toronto-İstanbul uçağı

2016 biterken

2016 biterken

Fazla hissetmek çok güzel hem de ne acı İyiyi de kötüyü de Heyecan ve kalp kırıklıkları Birinden birini seçmek olmazdı Cesurum, kaybetmekten yenilmekten korkmuyorum Biliyorum aşkla dolduğum kadar kederle yanacağım...

Önceki Yazı

2017 biterken

2017 biterken

Fazla hissetmek çok güzel hem de ne acı İyiyi de kötüyü de Heyecan ve kalp kırıklıkları Birinden birini seçmek olmazdı Cesurum, kaybetmekten yenilmekten korkmuyorum Biliyorum aşkla dolduğum kadar kederle yanacağım...

Sonraki Yazı