Terrarium nedir diye soruyorsanız kısaca anlatayım. Terrarium aslında farklı iklimlerden bitkileri alıp kendi iklimimizde yetiştirebileceğimiz bir ortam sağlayan bir ekosistem. Günümüzde çok popülerler çünkü açık ya da kapalı terraryumlar, hem kişiselleştirilebilir olduklarından, hem bakımları kolay olduğundan, hem de çok şık ve sevimli olduklarından bir ev dekorasyonu öğesi haline geldiler. Bu işe merak salanlar öyle güzel öyle ince işler yaptılar ki bu trend dünyaya yayıldı. 

Genellikle cam bir fanusun içine taş, toprak, kum, kaktüs, succulent, yosun, kurutulmuş bitkiler, yapraklar hatta minik figürler konularak ‘tasarlanıyorlar’. Hayal gücünüzün el verdiğince malzemeniz var, yapabilecekleriniz sonsuz. Bu yüzden de kendi terrariumunuzu yapmak çok ama çok zevkli.

Fakat yazının başında da söylediğim gibi bir ekosistem oluşturma durumu söz konusu. Farklı ihtiyaçtaki bitkileri bir arada kullanırken dikkat etmemiz gereken o kadar çok nokta var ki… Sadece şık bir aranjman yapmak yeterli olmuyor haliyle.

Biz de geçtiğimiz hafta sonu ucundan işin inceliklerini kapalım diye kendi deyimleriyle “yeşili tasarımla buluşturan”, terrarium’lar dışında kolyeler, yaka iğneleri, organizasyonlar için dekoratif öğeler tasarlayan Bee Design & Flower Shop’un Terrarium workshop’una katıldık. Kızıltoprak’da çok sevimli bir evde yer alan atölyeye gittiğimizde 10 kişilik masa ve ihtiyaç duyabileceğimiz tüm malzemeler hazırdı.

Workshop yeni yıla sayılı günler kala gerçekleştiği için yılbaşı temalı terrarium’lar hazırlayacaktık.  Masada kaktüs ve yosunun yanında bol bol çam yaprakları, kozalaklar, beyaz kum, taşlar ve mini mini noel baba figürlerimiz hazırdı:)

Ve tabii cam fanuslar, toprağı kullanmak için kürek, kaktüslerimizin üstündeki toprağı temizlememiz için fırça, toprağı bastırmak için bal kaşıkları, ince işçilikler için cımbız, makas, kumu güzel bir şekilde yerleştirmek için pastacılıkta kullanılan krema poşetleri, eldivenler, yani gerçekten ihtiyaç duyabileceğimiz her şey…

Kendimizi aslında iç mimar olan ama okurken çevreye, sürdürülebilir mimarlığa çok ilgi duymuş ve sonradan terrarium’da yetiştirebileceğimiz bitkilerle ilgili bilgileri kendi kendine araştırmış öğrenmiş ve sonradan da çok tecrübe edinmiş olan Gözde’nin ellerine teslim ettik. Gözde başladı bize katman katman anlatmaya…Önce drenaj için taşlarımızı yerleştirdik.

Sonra taşların üstüne kaktüslerimizin yaşayacağı toprağımızı gönlümüzce topoğrafyalar oluşturarak yerleştirdik.

Kaktüsümüzü kendi saksısından çıkarıp kökündeki toprağını istediğimiz boyuta getirip istediğimiz yere otuttuk. Sonra da biraz daha toprakla yerini sağlamlaştırdık ve toprağı elimizle bastırdık.

Daha sonra yosunlarımızı yerleştirdik. Ben özellikle yosuna bayıldım. Çimen gibi duruyor. Ancak yosun ve kaktüs çok farklı ortamlar isteyen bitkiler oldukları için dikkat etmek gereken pek çok nokta var.

Yosunları da yerleştirdikten sonra toprağımızı son kez düzenleyip artık üstünü kumla kapattık. Tüm bu aşamalar sırasında Gözde yapmamız ve dikkat etmemiz gerekenleri tane tane anlattı.

Kumdan sonraysa en zevkli bölüm yani Terrarium’u süsleme kısmı başladı. Burada biz yılbaşı teması olduğumuz için çam kozalak şeklinde takıldık ama aslında uçmak serbest. Şu pinterest linkini şuraya bırakayım.

Elimizdeki malzemeler olan çamlar, kozalaklar, adaçayları, küçük taşlar, odun parçalarıyla herkes kendi dünyasını yarattı. Çok eğlenceli terrarium’lar çıktı ortaya.

Arada mola verip mis gibi tarçınlı çay ve kahve yanında el yapımı mozaik pasta götürdüğümüzü de belirtmeden edemeyeceğim. Ev sahipleri çok şeker, çok yardımcı ve ilgili. 2 buçuk saatlik workshop’un sonunda uzun vadede nasıl bakacağınızı bile size uzun uzun anlattıkları bir terrarium’unuz oluyor.

Bir sonraki Workshop’ları ne zaman henüz belli değil ama bu 3 güzel insanı Facebook sayfalarından takipte olabilirsiniz. Ben workshop’la uğraşamam diyenler için hazır terrarium’lar,  kendi terrarium’unu yapmak isteyenler için terrarium kitleri, onun dışında bitkilerin baş rolü çaldığı pek çok tasarım ürünü yakında açılacak internet sayfaları üzerinden satışta olacakmış.

Bu minnak da benim terrarium’um :) Nasıl olmuş?

15 yaşına gelince gidişi de canımızı çok yaktı. Babamın evde ağladığını hatırlarım, kızımın gözleri kataraktlı karanlıklarda yolunu bulamaz diye. Çok özlüyoruz hala Peggy’yi. Ben bir daha başka köpek sevemem derken, yıllar sonra Alfie’yi getirdi annem bir gün eve. 2007 yılında. Ben seyahatteyken fotoğraflarını attılar köpek aldık diye. Oyuncak sandım. O kadar minikti. Önce Peggy’nin üstüne başka bir köpek fikri vicdanıma dokundu ama sonra hem sevdirdi kendini Alfie, hem de neden bir başka yavruya daha kucak açmayacaktık ki. Alfie de bugün 7 yaşında, biraz tombik, çok obur, çok inatçı, çok hımbıl, çok komik bir beagle. Annemle şimdi. Zaten hep onun köpeğiydi. Biz de çok seviyoruz ama onlar aşk yaşıyorlar. Başka bir şey. Yani hikaye böyle. Köpekle büyüdüm hep, çok seyahat ediyorum diye kendi evime almayı hiç düşünmedim. Köpek büyük sorumluluk.

Kedileri hep daha uzaktan sevdim. Mayıs’ta Galata’ya kendi evime taşındığımda bir kediyle nasıl iletişim kurabileceğimi bile çok iyi bilmiyordum. Neresinden tutulur, nasıl sevilir, ne yer ne içer. Ama mahalle, özellikle hemen yanımızdaki mevlevihanenin bahçesi kedi dolu. Çok tatlılar. Yavrular, büyükler, rengarenk, cins cins kedi. Ama bir tanesi vardı, simsiyah. Bizim bahçeye gelir, hemen kapının dışındaki tabureye tünerdi baykuş gibi. Her sabah evden çıkarken görürdün onu, orada olurdu. Minicik, boncuk gözlü simsiyah bir  yavru. Yazın gıdısını sevip iletişim kurmaya çalışarak geçti. Kiti diye sever oldum. Son bahar gelip havalar soğudukça bize daha bir sokulur oldu Kiti, kibar kibar, çekingen, masum, çok ama çok tatlı.

Büyüyüp serpilmişti ama sokaklar soğuktu tabii. Uysal uysal, yavaş yavaş kendini yukarı, eve aldırdı. Birkaç sefer aldık sevdik evde, bizim yediklerimizden yemeyince hadi git karnını doyur diye dışarı da saldık hatta. Birkaç kez de gündüzden eve alıp dışarı çıkarken dışarı çıkardık ne yapacağımızı bilemediğimizden. Sonra iyice soğudu havalar. Kedi bakmayı bilmediğimden ne yapacağımı bilemiyordum ama bir gece sokakta Kiti’yi ararken bulduk kendimizi, çok soğuktu hava, dışarda kalmasına kıyamadık. O gece bulamadık Kiti’yi ama ertesi sabah miyavlamasıyla uyandık, alıp yukarı getirdik ve bir daha  bırakmamaya karar verdik.

Önce ne yer ne içer diye sordum, facebook sayfasından bir sürü ilgili güzel insan güzel güzel tavsiyelerde bulundu. Hemen gidip mamasını aldım. Geçtiğimiz Salı da veterinere götürdük Kiti’yi. Bir yaşından büyük 2 yaşından ufak ve oldukça sağlıklıymış. Cinsi Bombay mixed’miş. İç dış paraziti yapıldı ancak aşı yapılmadı çünkü hamile olma ihtimali varmış. Karnındaki hafif şişliğin sebebinin parazit mi yoksa minnak kediler mi olduğunu öğrenene kadar aşılarını yaptıramadık. 1 hafta sonra bu konuya da açıklık getirmiş olacağız.

Kiti hanım yeni evine, kumuna çiş kaka yapmaya, mama tasından yemek yemeye alıştı bile. Geceleri sırtımızda koynumuzda yatıyor. Sessiz sakin, iple oynamayı ve bol bol uyumayı çok seviyor. O beni küçüklüğünden kapının önünde selamlaştığım abla diye hatırlıyor mu bilmiyorum ama ben o hallerini düşündükçe seviniyorum. Evde sürekli bir mutluluk sebebi. İyi ki varsın Kiti <3